วันหนึ่งมีเต่าตัวหนึ่งเกิดรู้สึกเบื่อหน่ายที่ได้แต่คลานต้วมเตี้ยมใช้ชีวิตอยู่บนพื้นดิน มันแหงนขึ้นไปบนฟ้าเห็นฝูงนกต่างโบยบินก็นึกอยากบินได้บ้าง วันหนึ่งมันได้ไปร้องขอให้นกอินทรีช่วยสอนมันบิน นกอินทรีจึงทักท้วงขึ้นว่า “เจ้าจะบินได้อย่างไรกันในเมื่อเจ้าไม่มีปีก”
เต่าไม่ฟังยืนยันว่าจะบินให้ได้ นกอินทรีทนเต่ารบเร้าไม่ไหว จึงใช้กรงเล็บอันแข็งแรงจับเต่าพาเหินขึ้นไปบนฟ้า เต่ารู้สึกตื่นเต้นดีใจสุดชีวิตร้องบอกนกอินทรีว่า “เจ้าปล่อยข้าไดแล้ว ข้าจะได้หัดบินเสียที” ฝ่ายนกอินทรีได้ฟังดังนั้นก็ตัดสินใจปล่อยเต่า แล้วเต่าก็พยายามที่จะตะกายขาทำท่าบินอยู่กลางอากาศแต่มันก็ไม่สามารถบินได้อยู่ดี จากนั้นร่างของมันก็ลอยละลิ่วลงมากระแทกกับพื้นจนขาดใจตายไปในที่สุด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความทะเยอทะยานใฝ่สูงเกินตัวมักนำความเดือดร้อนมาให้
